ต้นหญ้า (2)

        วันก่อนไปวิ่งออกกำลังกายในรอบ 2 ปี วิ่งรอบอ่างเก็บน้ำไปได้ 2 รอบ เหนื่อยมาก...รู้สึกปวดน่อง...เลยชะลอฝีเท้าและเปลี่ยนเป็นเดินแทน..

        เดินไปพลาง หายใจไปพลางรู้สึกได้...รู้สึกถึงน้ำหนักที่ลงบนฝ่าเท้า รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นรัว  บางช่วงความทรงจำเก่าๆ ที่ดีก็ผุดขึ้น..

อากาศยามเย็น ท้องฟ้าสีส้มคราม  เมฆสีเทาก่อตัวเหมือนฝนจะตก  แต่ก็พัดผ่านไป

         จนเดินผ่านหญ้าคาที่ขึ้นเรียงเป็นแนวข้างทาง
ไม่เคยเห็นหญ้าคาที่สวยงามแบบนี้มาก่อน  ใบหญ้าที่เขียว เอียงลู่ลม งามจับตา

จนต้องหยุดเดิน และเดินย้อนกลับมาดูอีกครั้ง
ธรรมชาติ สวยงามเช่นนี้เอง

ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว..แม้จะไปเที่ยวเขา ขึ้นดอย ท่องภู ทั้งคนเดียวและกับเพื่อน

พึ่งเข้าใจคำพูดของผู้ใหญ่ที่ผมเคารพก็ครั้งนี้เอง

  "หญ้าที่งดงาม..."

นี่ คือ “คำ” ที่เรียงร้อยจากความคิดปรุงแต่ง       วรรณพุทธ์  เพียง “คำ” คำหนึ่ง